tag:blogger.com,1999:blog-6749928121814349671.post4156425535182435972..comments2023-11-03T17:36:18.621+02:00Comments on ardi stefa: Liria dhe rrënjët...ardi stefahttp://www.blogger.com/profile/00268851228378683508noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-6749928121814349671.post-91303698491839845162007-11-18T11:21:00.000+02:002007-11-18T11:21:00.000+02:00Ξένοι στη μόνη πατρίδα που γνωρίζουνΕίμαι Αλβανίδα...Ξένοι στη μόνη πατρίδα που γνωρίζουν<BR/>Είμαι Αλβανίδα και καθαρίζω σπίτια. Φεύγω νωρίς το πρωί και γυρνάω το βράδυ, στις ειδήσεις. Ολη μέρα κουρασμένη, ιδρωμένη, χάλια. Η κόρη μου γεννήθηκε στην Ελλάδα, πάει στο Λύκειο και είναι αριστούχος. Μια μέρα μπήκε στο σπίτι που δούλευα με το κορίτσι του αφεντικού. Με το που με είδε, έκανε πίσω να βγει, να φύγει. Δεν μου μίλησε. Ούτε και εγώ κουνήθηκα από τη θέση μου».<BR/>Η εξομολόγηση αυτή, μιας απλής καθημερινής γυναίκας, αποτέλεσε την αφορμή για να ασχοληθούμε με το ερώτημα: «Τελικά, πόσο “Αλβανά” για την Ελλάδα και πόσο “ξένα” για την Αλβανία είναι τα παιδιά των 500.000 Αλβανών μεταναστών που ζουν σήμερα στην Αθήνα;».<BR/>«Εμείς φύγαμε από μια Αλβανία-φυλακή, ήρθαμε μπουλούκια στην Ελλάδα και βιώσαμε τεράστιο ρατσισμό», συνεχίζει η μεσήλικη γυναίκα που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία της. «Ισως να ήταν και φυσικό. Αντέξαμε, όμως, γιατί πιστεύαμε ότι θυσιαζόμασταν για τα παιδιά μας. Τελικά δεν ήταν καθόλου έτσι. Τα παιδιά μας νιώθουν πολύ χειρότερα από εμάς. Γιατί εμείς ξέραμε τη θέση μας, αυτά όμως γεννήθηκαν εδώ, δεν μιλούν άλλη γλώσσα και δεν ξέρουν άλλη πατρίδα. Και όμως, η ελληνική κοινωνία δεν τα θέλει. Αλλά το χειρότερο, που νιώθω σαν μάνα, είναι πως τα παιδιά μας ντρέπονται για μας. Βλέπετε, όσο καλά και αν ντυθώ, όσο και αν προσπαθήσω να μιλήσω σωστά ελληνικά, φαίνομαι ότι είμαι Αλβανίδα. Και με θλίψη βλέπω πως με την κοινωνική πίεση που δέχονται, ένα τείχος χτίζεται μέσα στις οικογένειές μας, ανάμεσα στα παιδιά και στους γονείς».<BR/>Πολλά από τα παιδιά αυτών των μεταναστών, ακόμα και αν δεν γεννήθηκαν στην Ελλάδα, μεγάλωσαν εδώ, μετέχουν της ελληνικής Παιδείας. Σπουδάζουν στα πανεπιστήμιά μας, δουλεύουν, βλέπουν το μέλλον τους εδώ και προσπαθούν να ενταχθούν, παρόλο που δεν λείπουν οι δυσκολίες και οι αρνητικές εμπειρίες από ρατσιστικές συμπεριφορές.<BR/>Τρία παιδιά, η Λούβη, ο Κώστας και ο Ηλίας μιλούν στον ΕΤ.Κ για όλα αυτά που, όπως λένε, «προσπαθούν να μη σκέφτονται».<BR/>Λουβη Χαντζαρη<BR/>25 ετων, πτυχιουχος της ΦαρμακευτικΗς Αθηνων<BR/>«Ηρθα στην Ελλάδα πριν από δέκα χρόνια και πήγα κατευθείαν στο σχολείο. Τότε ήμουν η μόνη Αλβανίδα μαθήτρια στο Λύκειο Βύρωνα. Παρόλο που δεν καταλάβαινα καλά τη γλώσσα, ένιωθα έντονα το ρατσισμό και από τους μαθητές και από τους καθηγητές, τη διαφορετική συμπεριφορά τους απέναντί μου. Στο σχολείο δεν έκανα κανένα φίλο. Μέχρι και το πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο έκανα παρέα μόνο με Αλβανούς. Βρεθήκαμε όλοι στην ανάγκη με τη δυσκολία της γλώσσας και χρειαζόμασταν ο ένας τον άλλον. Ελληνες φίλους κατάφερα να αποκτήσω αργότερα, ίσως επειδή μιλούσα πια καλύτερα τη γλώσσα. Τώρα με καλούν στα σπίτια τους και έρχονται στο δικό μας. Πριν από δέκα χρόνια ήταν πολύ δύσκολο να είσαι Αλβανός. Αν και σήμερα τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα, πιστεύω ότι ο ρατσισμός δεν θα εκλείψει ποτέ. Θα αλλάζει μορφή. Εμείς είμαστε στη θέση που ήταν οι γονείς σας πριν από 50 χρόνια. Δουλεύουμε δύο και τρεις δουλειές, γιατί δεν έχουμε τίποτα. Οι περισσότεροι θα μείνουμε εδώ, για πάντα. Σήμερα και να θέλει μια οικογένεια να γυρίσει πίσω, δεν έχει πια θέση στην Αλβανία. Είμαστε πρόσφυγες και εκεί.<BR/>Συχνά με ρωτούν αν είμαι Αλβανίδα ή Ελληνίδα. Πριν από λίγο καιρό ήμουν στην Κίνα (μαθαίνω τη γλώσσα). Εκεί μου έλειπε η γειτονιά μου, το χρώμα του ουρανού, τα ελληνικά τραγούδια, τα σουβλάκια. Η Ελλάδα μού έλειπε, όχι η Αλβανία. Αλλά όταν είμαι στην Ελλάδα, μου λείπει η Αλβανία. Τι να είμαι άραγε; Θέλω να πω ότι εγώ, ως Λούβη, δεν εκπροσωπώ ούτε την Αλβανία ούτε την οικογένειά μου. Εκπροσωπώ μόνο εμένα. Είμαι η Λούβη, που είμαι από την Αλβανία, και έχω ελληνικές ρίζες και εθνικότητα».<BR/>Κωστας Παππας<BR/>28 ετων, τελειοφοιτος κολεγιου στη Διοικηση Επιχειρησεων<BR/>«Εγώ δεν είμαι ούτε Βορειοηπειρώτης ούτε τίποτα. Είμαι “καθαρός” Αλβανός και θα πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια για να αποκτήσω ελληνική ταυτότητα. Δεν με ενδιαφέρει τι υπηκοότητα θα έχω, το μόνο που θέλω είναι να μπορώ να ταξιδεύω ελεύθερα, όπως όλος ο κόσμος.<BR/>Ποιος Αλβανός δεν έχει νιώσει ρατσισμό στην Ελλάδα; Μόνο στα Βαλκάνια εξακολουθούμε να ρωτάμε τους ανθρώπους “από πού είσαι και ποια είναι η θρησκεία σου;”. Στην υπόλοιπη Ευρώπη αυτές οι ερωτήσεις είναι, χρόνια τώρα, ξεπερασμένες. Εγώ ζω στον Κορυδαλλό, σε μια υποβαθμισμένη περιοχή, δουλεύω σε τρεις δουλειές για να σπουδάσω και να συντηρήσω τους γονείς μου, δεν έχω κάνει ποτέ διακοπές στη ζωή μου και σπουδάζω σε μια σχολή που πάνε τα πλουσιόπαιδα. Τα δύο πρώτα χρόνια στη σχολή δεν καθόταν κανείς δίπλα μου. Οι ρατσιστικές συμπεριφορές είναι σαφώς και θέμα επιπέδου, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι κυρίως θέμα πολιτικής και προπαγάνδας των μέσων ενημέρωσης, που τις πριμοδοτούν. Σε κάθε πολυκατοικία της Αθήνας ζούμε Ελληνες και Αλβανοί μαζί. Δουλεύουμε μαζί, σπουδάζουμε στα πανεπιστήμια μαζί και είμαστε όλοι θύματα της ίδιας προπαγάνδας.<BR/>Ζω στην Ελλάδα, είμαι Αλβανός και σκοτώνω κάθε φόβο μέσα μου. Φόβο νιώθει η μάνα μου που πέθανε η αδελφή της στην Αλβανία και δεν πήγε στην κηδεία, γιατί μπορεί να μην την άφηναν να επιστρέψει. Εγώ θα σκοτώνω μέσα μου ό,τι με εμποδίζει, γιατί πρέπει να προχωρήσω στη ζωή μου. Ο,τι κι αν πω, δεν θέλω να φύγω από την Ελλάδα. Το μόνο που θέλω είναι να έχω ίσα δικαιώματα και να μου επιτρέπουν να δουλεύω για να ζω με αξιοπρέπεια. Τίποτε άλλο».<BR/>Ηλιας<BR/>26 ετων, σπουδασε Πολιτικες Επιστημες σε κολεγιο και εκανε μεταπτυχιακο στο Λονδινο<BR/>«Δεν θέλω να μπει το επώνυμό μου. Είμαι στην Ελλάδα 17 χρόνια. Η μητέρα μου είναι ελληνικής καταγωγής και φέτος, επιτέλους, θα πάρω ελληνική ταυτότητα. Νιώθω πολύ περήφανος γι’ αυτό.<BR/>Οσο ήμασταν λίγοι οι Αλβανοί δεν είχαμε προβλήματα. Οσο πληθαίναμε άρχιζαν οι προστριβές. Ο πατέρας μου είχε πολλά προβλήματα, παρόλο που είναι εργατικός, πρόθυμος και καλός οικογενειάρχης. Ομως, το όνομά του είναι Κεμάλ και, εκτός του ότι προσδιορίζει την καταγωγή του, κουβαλάει και ένα ιστορικό βάρος για τους Ελληνες. Για μένα τα προβλήματα άρχισαν στο Λύκειο. Στο σχολείο μου υπήρχαν φασιστικές ομάδες μαθητών, οι οποίες ήταν πραγματικός τρόμος για εμάς τους μετανάστες. Ετρεμα μην καταλάβουν από πού είμαι. Και στο πανεπιστήμιο δεν ήταν καλύτερα τα πράγματα. Παντού ήμουν “ο Αλβανός”. Ακόμα και τώρα κρύβομαι, φοβάμαι να πω την καταγωγή μου. Ελάχιστοι φίλοι μου ξέρουν ότι είμαι Αλβανός. Φοβάμαι την κοινωνική απομόνωση, φοβάμαι μήπως με αφήσει το κορίτσι μου, μήπως δεν με πάρουν στη δουλειά. Αν μπορούσα να αλλάξω το επίθετό μου σε ελληνικό, πιστεύω ότι θα είχα λιγότερα προβλήματα, γιατί δεν θα με κατέτασσαν κάπου εξαρχής. Και όμως, εδώ μεγάλωσα, εδώ πήγα σχολείο, έπαιζα μπάσκετ και άκουγα την ίδια μουσική με τα άλλα παιδιά. Ξένος είμαι και όταν πηγαίνω στην Αλβανία, γιατί υποστηρίζω την Ελλάδα. Το ότι δεν έχω προσδιορισμένη ταυτότητα, μου δημιουργεί και άλλα προβλήματα. Σκέφτομαι ότι θέλω να κάνω οικογένεια. Και αναρωτιέμαι: θα ήμουν ποτέ αποδεκτός σε μια ελληνική οικογένεια; Θα είχα τίποτα κοινό με κάποια που έχει μεγαλώσει και ζει στην Αλβανία; Ή η μόνη μου επιλογή είναι μια Αλβανίδα η οποία έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα;<BR/>Μπορεί το πρόβλημα να είμαι εγώ, μπορεί, αν έλεγα την αλήθεια, να ένιωθα απελευθερωμένος, μπορεί όμως και χειρότερα απομονωμένος».<BR/><BR/>ΧΤΕΝΕΛΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ <BR/>Ελεύθερος ΤύποςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6749928121814349671.post-47016538761216482172007-11-01T09:33:00.000+02:002007-11-01T09:33:00.000+02:00Eshte e vertete qe endrra e emigrantit per t`u kth...Eshte e vertete qe endrra e emigrantit per t`u kthyer nje dite ne atdhe, nuk e le te ze rrenje. Une shoh bashkeatdhetaret tane ketu (Greqi) qe e jetojne jeten si "emigrant" d.m.th. nuk defrejne nuk ingranohen ne jeten e perditeshme me justifikimin se nje dite do <B>kthehen</B>. Humbasin kontaktet me jeten ketu dhe jetojne me kujtimet e te kaluares. Ora e emigrantit ka ngelur, ai shpreson ta kurdis kur te kthehet ne atdhe. <BR/><BR/>P.S. Ardi ke bere nje pune te bukur te ky blog.. c.ylogistika-forotexnikahttps://www.blogger.com/profile/14133795225793708385noreply@blogger.com