Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Shqipëria e zvetënimit dhe e demokracisë televizive...

Shqipëria e zvetënimit dhe e demokracisë televizive... Nga Ardi Stefa Asnjë vend nuk ecën dot përpara, në qoftë se nuk përballon në një farë mënyre fenomenin e demokracisë televizive, ose, e thënë më ndryshe dhe ndoshta edhe me saktë të diktaturës televizive... Nuk jam dakort me kritikat se televizioni privat ka përjashtuar debatet konstruktive dhe njerëzit e moderuar dhe debatet konstruktive. Dikush duhet që të jetë i verbër, i shurdhër dhe të mos jetë prezent që të mbështesë një teori të tillë. Është pothuajse njëlloj si të thuash se janë përjashtuar Katolikët nga Vatikani, kur nga mlngesi në mbrëmje, në të gjiha studiot televizive mirëpriten e gjithë gama e kundlërshtarëve të çdo gjëje, me të drejtë ose jo, kur nga mëngjesi në mbrëmje në të gjitha studiot televizive dëgjon nga skenarët më të jashtëzakonshëm të komplotimit. Në disa raste është e qartë se promovimi dhe anunçimi i mendimve dhe opinioneve ekstreme nuk korrespondon me një tepri të kulturës demokratike, por me lojëra të lobeve të ndryshme, të cilat kanë synime të qarta por që dinë t’i fshehimmirë prej të gjithëve. Por në shumicën e rasteve kanë të bëjnë me ndjekjen maniake të rritjes së numrit të teleshikuesve. Gjithmonë e kam thënë dhe do ta them: Mendimet u ngjajnë të ndenjurave. Të gjithë e kemi nga një (mendim). Çështja qëndron se mendimet duhet t’í kemi me të ndenjura dhe jo mendime të ndenjurash... Pasi një intelektual serioz nuk “shet”, ndërsa ai që bërtet, ai që këput kumbulla, ai që shan, ai që është fanatik e militar, shet në mënyrë të jashtëzakonshme. Përfundimi? Në dialogun publik marrin pjesë në shumicën e rasteve, ose “numra”, që bëjnë... numra në TV, ose njerëz, të cilët e shndërrojnë një diskutim për çështje serioze, në një komedi aspak gustoze. Problemi, pra, është niveli i të ftuarve dhe të të dyshimtëve të njohur në të gjitha panelet televizive, dhe ato çka ata përfaqësojnë. Ka intelektuale të jashtëzakonshëm, politikanë të denjë, specialistë të fushave të ndryshme, të cilët ia vlen t’i dëgjosh me kujdes dhe që me argumente të të japin konkluzione e të të mbushin mendjen për drejtësinë e atyre që thonë, në mënyrë të qetë, të moderuar, pa thirrje e bërtitje. Që nuk kanë asnjë lidhje me ata që ngatërrojnë Goldma Sachs me FMN dhe BE, ose me ata, të cilët me shumë lehtësi flasin për urrejtje, antagonizëm, etj... Që nuk kanë asnjë lidhje me të gjithë ata “analistë” që flasin me të njëjtën lehtësi për ekonominë, politikën, qarkullimin rrugor, ambientin, modën, muzikën e seksin, etj, etj... Pozitiv është fakti që dalngadalë po dalin në sipërfaqe njerëzit, të cilët kohë më parë i shmangeshin si Djalli thimjanit, studiove televizive... E kanë kuptuar se nuk mundet të shikojnë zhvillimiet që ndodhin ne vend nga pozicioni luksoz i llozhave tëoperave, ku skena shihet me dylbi dhe as të snobojnë shoërinë. Për momentin skena politike dhe ajo shoqërore nuk reflekton vetëm dhembjen dhe fatkeqësinë që sjell kriza konomike dhe ajo e vlerave, krahas asaj politike... Në një shkallë të madhe ajo përbën pasqyrën e idhujve tanë televizivë, stereotipeve dhe ideve tona fikse... Për fatin e keq të të gjithëve neve mbizotëron ende tek shumë njerëz të televizionit ajo ideja, e cila shprehet me shprehje, “Hajgt mo, këto do populli, kështu është vendi!”... Po kështu është Sqipëri që ndërtuan, Shqipëria që u intereson të jetë e tillë, që u volit miqve dhe të ftuarve të tyre... Dhe, meqë ra fjala, Shqipëria e zvetënimit dhe e krizës... www.ardistefa.blogspot.com

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Me zgjedhjet ne Greqi do të ndodhin dy variante: 1- Si me atë djalin, i cili vrau babanë e vet dhe pastaj në gjykatë kërkonte rrethana lehtësuese, pasi ishte jetim... 2- Si me atë burrin, i cili kur mori vesh se e tradhtonte gruaja, preu veglën e vet që të dënonte gruan e tij...