pa titull

Përpiqem të administroj dëshirat e mia, ëndrrat dhe kujtimet e mia.
Të bashkëjetoj me mungesën... Të qeras të kaluarën time...


Më pëlqen fjala, të shkruarit, zotësia të ngjyrosësh mendimet e tua. I admiroj njerëzit që i përdorin fjalët si penel, si mekanizëm i rishfaqjes së gjendjes shpirtërore. Kështu që shpesh herë i drejtohem edhe huazimit. Po ju jap diçka që kisha lexuar shumë kohë më marë në kopertinën e njërës prej CD të Ludovikut të Anogion. Kushtuar KOHËS...
“Koka ndihet fajtore përballë mungesës. I thotë:
Mos u shqetëso. Unë do të të emërtoj kujtesë dhe do të të bëj edhe më të bukur se prezenca.
Nuk dua të më bësh të bukur. Më të gëzueshme dua të më bësh, po munde!”
Disa gjëra në jetën tonë ndodhin në mënyrë karmike. Nuk ka rëndësi ndjenja e ndjenjës, por tensioni i saj. Nuk ekzitojnë “pasi” në “përse-të” e atyre takimeve. Thjesht ndjenja e bekimit... Qofsh mirë!
Gjithmonë gjëja më e rëndësishme është përjetimi i një gjendjeje, pavarësisht presionit, kohëzgjatjes, premtimit, lidhjes. Është me të vërtetë shumë fatlum ai që mundet dhe përjeton çdo moment të tijin, në çdo qelizë të trupit. Cilatdo ndjenja faji dhe pendime takohen. Dhe unë nuk kam mbërritur ende në atë kthesë.
Udhëtimet tona në jetë nuk përfundojnë kurrë...
Vetëm ndryshojnë në trajtën dhe formën, por edhe tensionin e tyre... Të mundesha gjithmonë të udhëtoja...
Pa busull dhe harta... Në gjeografinë njerëzore...
Tani e përgjithmonë...

***

ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΜΟΥ, ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ & ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΟΥ.ΝΑ ΣΥΜΒΙΩΣΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ..ΝΑ ΚΕΡΝΩ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ..
Μου αρέσει ο λόγος, η γραφή, η ικανότητα να χρωματίζεις τις σκέψεις σου.Θαυμάζω τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τις λέξεις ως πινέλο, ως μηχανή αναπαράστασης της ψυχικής κατάστασης. Εξού και πολλές φορές καταφεύγω στη λαθροχειρία. Καταθέτω λοιπόν κάτι που είχα διαβάσει εδώ και καιρό σε ένα από τα cd του Λουδοβίκου των Ανωγείων.Αφιερωμένο στο χρόνο..«Ο χρόνος νιώθει ένοχος απέναντι στην απουσία. Της λέει:-Μην ανησυχείς. Εγώ θα σε ονομάσω ανάμνηση και θα σε κάνω πιο όμορφη από την παρουσία.- Δεν θέλω να με κάνεις πιο όμορφη. Πιο χαρούμενη αν μπορείς»

Κάποια πράγματα στη ζωή μας συμβαίνουν καρμικά.. Δεν έχει σημασία το πρόσημο του συναισθήματος αλλά η έντασή τους.Δεν υπάρχουν «διότι» στα «γιατί» αυτών των συναντήσεων. Απλά το συναίσθημα της ευλογίας ..Bb μου να είσαι καλά
Πάντα το σημαντικότερο είναι το βίωμα μιας κατάστασης, ανεξαρτήτως έντασης, διάρκειας, δεσμεύσεων. Πολύ τυχερός πράγματι αυτός που μπορεί και βιώνει την κάθε του στιγμή με κάθε κύτταρου του κορμιού του. Οι όποιες ενοχές και μετάνοιες έπονται. Κι εγώ ακόμα δεν έφτασα σ αυτή τη στροφή

Τα ταξίδια μας στη ζωή δεν τελειώνουν ποτέ… Μόνο αλλάζουν ως προς τη μορφή και την έντασή τους….. Να μπορώ πάντα να ταξιδεύω.Δίχως πυξίδα και χάρτες..Στην ανθρώπινη γεωγραφία..Για τώρα και για πάντα…..