My number 17!

My number 17!
Heronjtë e xhepit kanë një karakteristikë të përbashkët: harrohen shpejt!...

nga Ardi Stefa

Skenderbeut iu desh që të kalonin disa shekuj, që një rrugë në Shqipëri dhe në qytetin e tij të lindjes të merrte emrin e tij. Ismail Qemalit, i cili shpalli Pavarësinë e Shqipërisë, iu desh të priste 50 vjet pas vdekjes që emri i tij t’u jepej shesheve, shkollave apo rrugëve. Enver Hoxha nxitoi që emrin e tij t’ua vinte rrugëve, shkollave, shesheve, organizatave të grave, pionierëve e pensionistëve, universitetit e hidrocentraleve, por sot, 20 vjet pas vdekjes, emri i tij u është hequr të gjithave. Vaçe Zela me zërin e florinjtë nuk ka ende as edhe një rrugicë që të mbajë emrin e saj, në një kohë që emri i një peshëngritësi të vdekur lartohet në fillimin dhe fundin e një rruge.
Kombëtarja e futbollit fitoi në 4 shtator me Greqinë dhe ajo fitore pothuajse ka zëvendësuar ndërgjegjen kombëtare
Anjeza Shahini mori pjesë në Eurovizion dhe brenda vitit emri i saj u bë bluza, shalle, kapele, kopertina e afishe. E njëjta gjë edhe me Ledina Çelon. Shyqyr që Anjeza nuk fitoi Eurovizionin, sepse emri i saj do t’i vihej Teatrit të Operas dhe Baletit. Shyqyr që edhe Ledina doli e 17-ta!...
Bertold Brehti thoshte: “Vajmedet për atë komb që ka nevojë për heronj!”. “Vajmedet për atë popull që prodhon heronj të xhepit”- do të shtoja unë. Pasi heronjtë e xhepit kanë një karakteristikë të përbashkët: Digjen lehtë, harrohen shpejt! Nuk është thjesht hiperbolizimi, as mosruajtja e sensit të masës, është edhe vlera!
Unë nuk them që goxha Anjeza apo goxha Ledina të presin sa Ismail Qemali apo Skenderbeu që të nderohen apo të çmohen. Por ata që i propozojnë këngëtaret të marrin dekoratat “Nderi i Kombit”, le të presin njëherë që ato të krijojnë një portret të tyrin artistik, të imponohen me talentin e tyre, pastaj le t’i bëjnë edhe heroina, edhe emrat e tyre t’ua vënë Teatrit të Operas e Baletit. Le t’i bëjnë edhe pulla postare, edhe kapele, edhe afishe, edhe bluza, çfarë t’u dojë qejfi. Le të bëjnë pastaj edhe afishe gjigande me to kur vijnë për koncerte në Greqi, apo gjetkë ku ka emigrantë, megjithëse ato vijnë jo për patriotizëm, apo atdhedashuri, por për para e karrierë...
Por nga ana tjetër përse emri i një këngëtareje duhet të bëhet simbol i një kombi apo populli. Ky komb, ky popull nuk ka të tjerë njerëz me vlera përveç kombëtares së futbollit apo dy këngëtareve?
Siç duket jetojmë në një epokë ku vlerat e vërteta kanë humbur apo po zhvlerësohen. Nuk është normale për një shoqëri moderne që emri i atij që i dha pavarësinë apo krijoi kombin të jetë më pak i rëndësishëm se emri i një këngëtareje, futbollisti, apo aktori.
Por fenomeni nuk është ekskluzivisht shqiptar. Grekët kanë Haristean e Paparizun, anglezët Beckhamin, gjermanët Shumakerin.
Shqiptare gjithsesi është hiperbolizimi.
Shoqëria shqiptare është kaq e etur për suksese saqë është e zonja që ta kërkojë e ta ngrejë në piedestal edhe në rrugët që s’janë gjithmonë të drejta. Dhe suksesi nxit të tilla ndjenja saqë shpesh herë harrohet shumë shpejt se çfarë u arrit dhe nga kush.
Dhe suksesi nuk është kur dikush di t’i bjerë topit më mirë se moshatari i tij, as se di të këndojë më mirë se ata që ia marrin këngës për qejf.
Por në jetën tonë, mirë apo keq, nuk ka përgjigje të padhimbshme. Dhe për këtë arsye shoqëria jonë merr gjithmonë përgjigjet që i meritojnë në pyetjet që bën. Nga çasti kur konsiderohet kaq e rëndësishme të jesh Ledina apo Anjeza, ia vlen të bësh gjithçka që të arrish ato. Për këtë arsye edhe Ledina e Anjeza nuk janë patologjia e sistemit të vlerave. Janë fizionomia e sistemit të vlerave...
Si puna e atij që u propozua për “Qytetar nderi” nga një fshat. Por fshati (megjithë respektin për fshatin e fshatarët) nuk mund të propozojë për qytetar nderi, në rastin më të mirë mund të propozojë për “Banor nderi”, që të mos them “Fshatar nderi”!
Dhe çfarë ngelet? Një vend i shtatë; një vend i shtatëmbëdhjetë, jashtë Botërorit, një titull i pavlerë, etj, etj. Emra që harrohen lehtë, piedestale me heronj që zëvendësohen dita-ditës. (Megjithëse edhe unë votova për Ledinën gjashtë herë)
Shpresoj që Vaterloja e Heronjve të xhepit të na mësojë modesti e vetëpërmbajtje. Por nuk jam i sigurtë. Për arsyen e thjeshtë se heronjtë e xhepit janë produkte të një sistemi që jeton e ushqehet nga prodhimi i tyre...
P.S.: Studentët e Dhjetorit s’kanë asnjë piedestal, bile, piedestali i tyre është ende bosh. Ata luftuan që të tjerët sot të krijojnë heronj xhepi?..